Photo by Gabby K on Pexels.com
Θα μπω απευθείας στο θέμα και δεν θα πολυλογήσω. Απλά μια προειδοποίηση, είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα σας αρέσουν όλα όσα θα πω, αλλά μόλις τα σκεφτείτε περισσότερο θα καταλάβετε τι εννοώ. Πάμε λοιπόν να δούμε τους τρεις χαρακτήρες που πρέπει να αποφεύγουμε να γράφουμε όσο ο βρικόλακας τον ήλιο.
1.Ο Έντουαρντ Κάλεν (δηλαδή ο εξιδανικευμένος στόκερ)
Είναι τέλειος. Αψεγάδιαστος. Πασπαλισμένος με τόνους γκλίτερ, κυριολεκτικά στην προκειμένη περίπτωση αλλά δείτε το μεταφορικά για να καταλάβετε το νόημα. Δεν σταματάει να μιλάει για την ‘σύνδεση’ που έχει με την πρωταγωνίστρια, ότι είναι ‘φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον’ και οτιδήποτε άλλο περιμένεις να ακούσεις από εκείνο το τρομακτικό παιδί που σε καρφώνει με το βλέμμα του στην τάξη (στο γραφείο, στο μετρό κλπ) Με παρόμοιο τρόπο, σαν καλό φρικιό που είναι, χρησιμοποιεί αυτήν την υποτιθέμενη σύνδεση σαν δικαιολογία για να παρακολουθεί την πρωταγωνίστρια και αυτό συνήθως αποδίδεται ως *τσιριχτή κοριτσίστικη φωνή* ‘Τόσο Ρομαντικοοοο” απλά επειδή είναι ελκυστικός (και γκλιτεράτος)
Παράδειγμα: Στο Λυκόφως, ο Έντουαρντ είναι κανονικά πάνω από εκατό χρονών, πράγμα που προσθέτει στο κριπόμετρο (ναι δικιά μου λέξη από το creepy και το μέτρο) επειδή α) πηγαίνει ακόμα σχολείο χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο και β) βγαίνει με μια δεκαεπτάχρονη! Γενικά δεν έχω θέμα με την μεγάλη διαφορά ηλικίας αλλά αυτό πάει πολύ. Πορνόγερος είναι ο τύπος, πάρτε το χαμπάρι. Χρησιμοποιεί υποτιμητικούς όρους σχετικά με παλιούς εραστές, πάει να αυτοκτονήσει όταν η Μπέλα προσπαθεί να τον χωρίσει και πηγαίνει σπίτι της ακάλεστος όχι για επίσκεψη αλλά για να την βλέπει να κοιμάται. Επιπλέον, ο συστηματικός αποκλεισμός της Μπέλα από τους ‘φίλους΄της και την οικογένειά της εξ’ αιτίας του μοιάζει απίστευτα πολύ σε μία από τις πάρα πολλές τοξικές σχέσεις που υπάρχουν όχι στις σελίδες και τα φιλμ, αλλά στην πραγματική ζωή.
Πως να τον αποφύγεις: *Διάβασε για τα σημάδια μια τοξικής σχέσης. Αυτό και θα σου κάνει καλό σαν άνθρωπο αλλά και σαν συγγραφέας που σκοπεύει να συμπεριλάβει μαι ρομαντική σχέση μέσα στο βιβλίο του. *Απέφυγε την ανισορροπία ανάμεσα στους δύο. Ο Έντουαρντ αγχώνεται που είναι μεγαλύτερος, πιο δυνατός, πιο ‘έξυπνος’ από την Μπέλα. Κάποιες ανισορροπίες μπορεί να είναι αναπόφευκτες λόγο διαφοράς είδους (πχ. βρικόλακας-άνθρωπος) αλλά μπορεί να μειωθεί η διαφορά δίνοντας κάποιες ικανότητες σε εκείνον που υστερεί για να του δοθεί αξία με άλλους τρόπους. *Γενικά, αν θέλετε να γράψετε για μια υγιή σχέση πρέπει να βασιστεί σε ίση ανταλλαγή δύναμης και αμοιβαίου σεβασμού.
2.Ο Κρίστιαν Γκρέι (δηλαδή ο εξιδανικευμένος βιαστής)
Μαθαίνοντας αρχικά πως οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι ήταν fanfiction του λυκόφωτος σκέφτηκα πως κάποιος μου έκανε πλάκα. Μετά κατάλαβα πως βγάζει νόημα γιατί ο Κρίστιαν είναι ο Έντι τζούνιορ που πήρε στεροειδή. Ο ίδιος χειριστικός στόκερ με ανισορροπία δύναμης, προσθέτοντας υπερβολικό πλούτο και την χειρότερη δυνατή εκπροσώπηση του BDSM. Α ναι και είναι βιαστής.
Παράδειγμα: Ο Κρίστιαν δεν ενδιαφέρεται για το αίτημα της Άννα για χρήση προφυλακτικού, λέγοντας πως το σώμα της του ανήκει, απειλεί να την τιμωρήσει όταν εκείνη αντιστέκεται που θέλει να της βάλει χέρι δημόσια και σε κάποια στιγμή αγνοεί την λέξη ασφαλείας της. Για να μην ξεχνάμε ότι κατά την διάρκεια των βιβλίων η Άννα πιέζεται για να συμμετέχει σε ένα είδος σεξουαλικής πράξει που την κάνει να νιώθει άβολα.
Πως να τον αποφύγεις: *Αν θέλεις να γράψεις για BDSM κάτσε και μελέτησέ το! Δεν είμαι καθόλου ειδική επί του θέματος αλλά γενικά μελέτησε το οτιδήποτε θέλεις να γράψεις. Αυτό που θα γράψεις μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην πραγματική ζωή, όπως και συνέβη και για τα δύο προηγούμενα παραδείγματα(μπορούμε να το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο αν θέλετε) *Απλά επειδή ένα ένας χαρακτήρας είναι κυρίαρχος δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι και συναισθηματικά κενός. Ο Κρίστιαν δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τις συναισθηματικές ανάγκες της Άννα όπως η φροντίδα μετά την επαφή ας πούμε, τίποτα σοβαρό ε; *Εν ολίγης, μην χρησιμοποιείς το βίτσιο για να δικαιολογήσεις την συναισθηματικά μη υγιή και βίαια δυναμική ανάμεσα σε ένα ζευγάρι.
3.Ο Ρος Γκέλερ (δηλαδή το επονομαζόμενο καλό παιδί)
Πιστεύει πως οι γυναίκες φίλες του (ελκυστικές και μη) του χρωστάνε επειδή είναι καλός, ρομαντικός και ευφυής. Ωστόσο, αν τον παρατηρήσεις πιο προσεκτικά δεν είναι και τόσο καλό παιδί (π.χ. ασκεί μπούλινκ στην αδελφή του την Μόνικα και επωφελείται απολαμβάνοντας τον συναισθηματικά χειριστικό φαβοριτισμό των γονιών τους) είναι εγωκεντρικός και βάζει πάντα τις δικές του ανάγκες πάνω από τις δικές της.
Παράδειγμα: Την στιγμή που η Ρέιτσελ αρχίζει να νοιώθει ικανοποίηση με την καριέρα της, ο Ρος γίνεται ζηλιάρης και την κυνηγάει στην δουλειά της, κατηγορώντας την πως δεν έχει αρκετό χρόνο (για εκείνον) και γενικά προσπαθεί να την φορτώσει με ενοχές επειδή είναι επιτυχημένη και έχει και άλλες προτεραιότητες πέρα από εκείνον.
Πως να τον αποφύγεις: *Για ακόμα μια φορά, ‘αμοιβαίος σεβασμός’. Αυτό είναι το θεμέλιο κάθε επιτυχημένης και λειτουργικής σχέσης. *Ένα χαρακτήρας πρέπει να στηρίζει το άλλο του μισό και να χαίρεται για τις επιτυχίες του. *Επίσης είναι λογικό και επόμενο και οι δύο άνθρωποι σε μια σχέση να έχουν ασχολίες και ενδιαφέροντα που δεν συμπεριλαμβάνουν το άλλο του μισό. *Η ευφυίας δεν αρκεί για να κάνει ένα χαρακτήρα ‘καλό’ ούτε και υπεράνω όλων των υπολοίπων όπως φαίνεται να νομίζει ο Ρος. *Ένα υγιές παράδειγμα σχέσεις στα φιλαράκια είναι η Μόνικα με τον Τσάντλερ. Αγάπη και σεβασμός για τους στόχους του άλλου και εξίσου ή και περισσότερο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό να τους βλέπεις, ακριβώς για αυτόν το λόγο.
Θα σταματήσω εδώ για την ώρα αλλά θα επανέλθω για να γκρεμίσω την εικόνα περισσότερων αγαπημένων σας χαρακτήρων, αρχικά γιατί το διασκεδάζω πάρα πολύ και ύστερα γιατί φτάνει πια με τα λάθος πρότυπα που εξακολουθούν να προβάλλονται. Καλό γράψιμο.
-Έλενα Ζερβάκου Ζελίν
Opmerkingen