Παρά το πλήθος βιβλίων που υπάρχουν σε φυσικά και ηλεκτρονικά ράφια, βλέπουμε το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και ξανά. Και επειδή θα μπορούσε να μιλάω για ώρες για όλα αυτά που λείπουν από τους κόσμους που φτιάχνουμε από χαρτί και μελάνι, ή που υπάρχουν αλλά όχι αρκετά, θα χωρίσουμε αυτό το κεφάλαιο σε part και θα μιλάω για μερικά πράγματα την φορά. Ξεκινώντας με τους ανδρικούς χαρακτήρες.
Κουράστηκα να βλέπω στον κύριο ψηλό, με την σκοτεινή αύρα, με την τέλεια όψη ανάλογη ελληνορωμαϊκού γλυπτού, λευκό άνδρα που εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε βιβλίο, ειδικότερα σε YA, επιστημονική φαντασία, φαντασία και λοιπά μυθιστορήματα. Οπότε, ορίστε η λίστα μου με μικρά και μεγάλα πράγματα που θέλω να δω περισσότερο στους άνδρες, πρωταγωνιστές και μη, στην λογοτεχνία.
Photo by Vitu00f3ria Santos on Pexels.com
Άνδρες που είναι αδύναμοι. Συγκεκριμένα σωματικά αδύναμοι, και όχι μόνο λόγο κάποιας ασθένειας/ ίωσης/ διαταραχής. Αρκετοί, υπέρ αρκετοί, πρωταγωνιστές είναι συναισθηματικά αδύναμοι, όπως θέλουμε τον ‘πραγματικό άνδρα’ να είναι (εμετούλης) αλλά ελάχιστοι είναι σωματικά αδύναμοι.
Άνδρες που δεν έχουν Ολύμπια φυσιογνωμία. Θέλω να διαβάσω για άνδρες με κυλά παραπανίσια και μάγουλα για τσίμπημα, στραβές μύτες, τρίχες, ακμή. Δεν πρέπει να έχουν όλοι τους πρησμένους, αστραφτερούς κοιλιακούς!
Άνδρες της LGBTQAI+ κοινότητας. Συγκεκριμένα περισσότερους bi, ace, pan και trans.
Άνδρες που δεν είναι λευκοί. Δίνω έξτρα πόντους αν είναι και το ρομαντικό ενδιαφέρον.
Άνδρες με κάποιου είδους αναπηρία. Σωματική και νοητική και παρακαλώ, για όνομα, μην τους χρησιμοποιήσετε για κωμικούς λόγους.
Άνδρες που δεν είναι υπερφυσικά πλάσματα. Αυτό είναι συγκεκριμένα για την παραφυσική λογοτεχνία/ ρομάντζο. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα ο άνδρας της σχέσης ο βρικόλακας/ λυκάνθρωπος/ έκπτωτος άγγελος και τα λοιπά. Αφήστε τους να είναι εκείνοι οι άνθρωποι έτσι για αλλαγή.
Άνδρες με μεγαλύτερο εύρος συναισθημάτων. Δεν ξέρω, νοιώθω πως τους γράφουμε μόνο ως σκυθρωπούς, θυμωμένους ή να διασκεδάζουν πολύ με τις γκάφες του υπόλοιπου cast.
Άνδρες που κλαίνε. Γιατί ‘τέλειος’ ο άνδρας, ο άνδρας ο σωστός, ο πρόστυχος, ο έξυπνος, ο γοητευτικός σπαράζει στο κλάμα όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Πάμε να πατάξουμε τον άγραφο, γελοίο νόμο “οι άνδρες δεν κλαίνε”
Άνδρες που δεν είναι αντί-ήρωες. Ή τουλάχιστον να μην είναι αυτό το βασικό χαρακτηριστικό τους, γιατί πολλοί άνδρες χαρακτηρίζονται στην λογοτεχνία για την γκρίζα ηθική τους και τίποτε παραπάνω.
Άνδρες που δεν έχουν μόνο σαρκαστικό χιούμορ. Αρκετά με τους πρωταγωνιστές με σαρκαστικό/χλευαστικό χιούμορ που πάντα απολογούνται λέγοντας απλά ‘Καλά μια πλάκα έκανα πως κάνετε έτσι’
Αυτά για σήμερα. Θα επιστρέψω με part 2 για τους άνδρες χαρακτήρες, μιας και ήταν πολλά αυτά που ήθελα να πω τελικά και δεν θέλω να βγει τεράστιο το άρθρο. Εννοείται πως πολλά από αυτά που έγραψα μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν και σε γυναικείους ρόλους, και θα υπάρξει στην πορεία αντίστοιχο άρθρο και για αυτούς. Μέχρι τότε όμως καλό γράψιμο.
-Έλενα Ζερβάκου Ζελίν