Photo by Ichad Windhiagiri on Pexels.com
Όπως και την προηγούμενη φορά, θέλω να σας προειδοποιήσω πως είναι πολύ πιθανό να μην σας αρέσουν αυτά που έχω να πω. Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά θα καταλάβετε τι εννοώ. Επίσης να σημειώσω πως όλα τα παραδείγματα που αναφέρω μπορούν να ισχύουν για όλα τα ανθρώπινα φύλλα, απλά χρησιμοποιώ γνωστά παραδείγματα για να κάνω πιο σαφές αυτό που λέω. Και τώρα ας γκρεμίσουμε ακόμα μερικούς αγαπημένους σας χαρακτήρες από τους θρόνους τους, τι λέτε;
1.Ο Σέλντον Κούπερ (δηλαδή το στερεότυπο του εκνευριστικού αυτιστικού)
Είναι γεμάτος τραβηγμένα στερεότυπα αυτισμού. Δεν του καίγεται καρφί για τα αισθήματα των φίλων του, θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο όλων και είναι ανίκανος να μιλήσει για οτιδήποτε εκτός από τα δικά του ενδιαφέρονται.
Παράδειγμα: ‘Η θέση’ του στον καναπέ, το ότι πρέπει να χτυπήσει τρεις φορές για να μιλήσει στο άτομο που είναι πίσω από την πόρτα κλπ. Κατανοώ πως ο αυτισμός έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα αλλά και πάλι αυτός είναι ένας στερεωτικός και μη αληθείς τρόπος να παραστήσει κανείς τη άνεση όσων πάσχουν από αυτισμό στην ρουτίνα.
Πως να τον αποφύγεις: *ΕΡΕΥΝΑ! Ειλικρινά δεν μπορώ να το βροντοφωνάξω πιο δυνατά. Για οτιδήποτε θέλετε να γράψετε και δεν σας είναι οικείο κάντε έρευνα και μελέτη. Ακόμα καλύτερα μιλήστε με κάποιον που πάσχει από αυτισμό, ή τέλος πάντων με κάποιον που το είναι οικείο το αντικείμενο που θέλετε να θίξετε στο βιβλίο σας. *Αν δεν είστε έτοιμοι να παραστήσετε ένα αυτιστικό άτομο, μην το κάνετε ακόμα. Περιμένετε να εξαφανιστούν όλα τα ερωτηματικά σας πρώτα. *Μην χρησιμοποιείτε τον αυτισμό ή και οποιαδήποτε άλλη ασθένεια για κωμικούς λόγος. Αρχικά κάτι τέτοιο είναι προσβλητικό και προς τον αναγνώστη και προς τον συγγραφέα. *Ένα καλό παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Σπένσερ Ρέιντ από το Criminal Minds, που έχει τις στερεοτυπικές στιγμές του όμως είναι παρουσιάζετε επίσης ως αγαπητός, ευφυής και παραγωγικός. Είμαι σίγουρη πως υπάρχουν περισσότεροι τέτοιοι χαρακτήρες, ας εμπνευστούμε από αυτούς αντ’αυτού. *Μερικά παραδείγματα διάσημων προσώπων που υπάρχουν υποψίες πως είχαν αυτισμό είναι οι Άλμπερτ Άινσταϊν, Άλαν Τούρινγκ, Λεονάρντο ΝταΒίντσι και, ο άνθρωπος που ενέπνευσε τον Σέρλοκ Χόλμς, Γιόσεφ Μπελ.
2.Ο Τζον Γουίντσεστερ (δηλαδή ο βίαιος γονιός που εξιλεώνεται)
Είναι λεκτικά (ή και γενικά) βίαιος και γενικά τοξικός γονιός που καταστρέφει τις ζωές των παιδιών του για δικούς του σκοπούς, του κάνει κακό ψυχολογικά και σωματικά και μας αναφέρεται ή τον βλέπουμε να είναι βίαιος, χειριστικός ή/και αμελής. Ωστόσο έχει κάποια συμπαθητικά χαρακτηριστικά ή κάνει μια φορά στην ζωή του κάτι ηρωικό που τον βοηθούν να εξιλεωθεί, να τον δούμε με άλλο μάτι.
Παράδειγμα: Στο Supernatunal ο Τζον αφήνει τα παιδιά του για βδομάδες ατελείωτες σε δωμάτια μοτέλ, ακόμα και κατά την διάρκεια σημαντικών γιορτών (μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για τις δεκαετίες του 80 και 90 όταν η σεξουαλική κακοποίηση κατά των παιδιών ήταν στο απόγειό της) Βάζει συχνά τον μεγαλύτερο γιο του ως κηδεμόνα του μικρού του αδελφού και ας είναι και αυτός μονάχα ένα παιδί και τους αφήνει μόνους με γεμάτα πυροβόλα όπλα. Χρησιμοποιεί άδικα σκληρές τιμωρίες, όπως όταν παράτησε τον γιο του σε οικοτροφείο για ένα ολόκληρο καλοκαίρι επειδή έκλεψε φαγητό για τον αδελφό και και εκείνον. Ο γιος κατάλαβε πως ο πατέρας του είναι δαιμονισμένος επειδή του είπε πως είναι περήφανος γι’αυτόν. Χειρότερα δεν γίνεται.
Πως να τον αποφύγεις: *Ψάξτε να βρείτε τα διαφορετικά είδη βίας (συναισθηματική, λεκτική, σωματική κλπ) και από τι χαρακτηρίζονται. *Μπορείτε να γράψετε για βίαιους γονείς με ένα δύο συμπαθητικά χαρακτηριστικά, όμως να ξέρετε πως τίποτα, ΤΙΠΟΤΑ, δεν είναι αρκετό για να δικαιολογήσει ή να εξιλεώσει κάποιον που ασκεί βία, ειδικά σε παιδιά, αλλά και γενικά. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. *Παρακαλώ, για όνομα, μη ακούσω κανέναν να λέει το γνωστό ‘Έκανε το καλύτερο που μπορούσε”. Το ξέρουμε ότι κάνει το καλύτερο που μπορεί, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. *Τέλος, η συγχώρεση που μπορεί να δώσει το παιδί στους γονείς όταν μεγαλώσει, δεν ισοδυναμεί με εξιλέωση. Γι’αυτό θα συνιστούσα την αποφυγή του κλισέ “επιτέλους μπορώ να τους συγχωρέσω”
3)Η Μπέλα Σουάν (δηλαδή ο άδειος καμβάς)
Έχει ελάχιστες ή καθόλου ικανότητες που θα μπορούσαν να την κάνουν δυνατή σαν χαρακτήρα. Δεν έχει προσωπικότητα, ούτε στα βιβλία, ούτε στις ταινίες, και το μόνο που την κάνει “ενδιαφέρουσα” είναι το γκλιτεράτο, χειριστικό αγόρι της. Επίσης βάζει το λιθαράκι της στην σκέψη πως κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από ‘το άλλο του μισό’ για να νιώσει πλήρης, ειδικά αν ‘το άλλο σου μισό’ είναι αιώνες μεγαλύτερος και του αρέσει να σε παρακολουθεί να κοιμάσαι.
Παράδειγμα: Η Μπέλα καλωσορίζεται από ένα φιλικό, εξωστρεφές κορίτσι και της δίνεται μια θέση ανάμεσα στους φίλους της κοπέλας. Αλλά παρά την καλοσύνη όλων η Μπέλα την σπρώχνει μακριά ως μια ακόμα ρηχή μαζορέτα (είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα ένα πράγμα) και περνάει όλη της την ώρα χαζεύοντας έναν ‘μυστηριώδη’ τύπο στην άλλη άκρη της καφετέριας. Και φυσικά όταν ο Έντουαρντ γίνεται επίσημα το αγόρι της εκείνη χάνει το ενδιαφέρον της για τους νέους της ‘φίλους’ και η ζωή της πλέον περιστρέφεται μόνο γύρω του.
Πως να τον αποφύγετε: *Πάμε πάλι. Ένας άνθρωπος μπορεί και επιβάλλεται να έχει φίλους, ασχολίες και ενδιαφέροντα εκτός της σχέσης του. Δώστε τους. *Οι καλύτερες σχέσεις για τις οποίες διαβάζουμε και βλέπουμε είναι βασισμένες σε χαρακτήρες που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, όχι που βασίζουν τις ζωές τους γύρω από το ‘άλλο του μισό’ *Οι δυνατοί χαρακτήρες δεν κοιτάζουν αφ υψηλού κανέναν, ακόμα και αν πρόκειται για εξωστρεφείς μαζορέτες. Το να είσαι απόμακρος και εσωστρεφείς δεν σε κάνει αυτόματα καλύτερο άνθρωπο, αλλιώς οι μισοί θα ήμασταν ήρωες ως τώρα. *Δώστε τους στόχους, πέρα από το να έχουν εμμονή με την τοξική σχέση τους. Βασικά, δεν θέλουμε να έχουν εμμονή με την σχέση τους, ούτε και μια τοξική σχέση. Αν θέλετε να έχουν σχέση ας είναι με κάποιον που να ενδιαφέρεται για τις ασχολίες τους και τους αποδέχεται και τους αγαπάει για αυτό που είναι πραγματικά, όχι για όμορφο κέλυφος που με τα χρόνια θα σπάσει, άσε που δεν είναι ποτέ αρκετό για να κρατήσει μια ανθρώπινη σχέση.
Αυτά για σήμερα. Θα επιστρέψω με part 3 γιατί έχω να μιλήσω για πολλούς χαρακτήρες ακόμα. Σκεφτείτε όσα είπα και θα τα πούμε την επόμενη φορά. Καλό γράψιμο.
-Έλενα Ζερβάκου Ζελίν